Ben jij zo iemand die belt op luidspreker in het openbaar?

Ben jij zo iemand die belt op luidspreker in het openbaar? 
Ben jij zo’n afschuwelijk persoon? 
Ik zeg dit met een flinke knipoog… maar toch. 

Ik breng meerdere maanden per jaar door in Amerika. Er valt veel over dat land te zeggen, maar wat ze daar wél goed doen: ze willen elkaar niet tot last zijn. 

Daar komen die overdreven beleefdheidsnormen vandaan. How are you? I love your sweater! Oh my god that’s amazing! 

In het begin vond ik het allemaal gespeeld. Ik dacht: doe ff normaal joh, je hebt me een cappuccino gegeven, niet mijn tumor verwijderd. Maar inmiddels waardeer ik het. Het is gewoon prettig om vriendelijk met elkaar om te gaan.

Het is altijd het eerste dat me opvalt wanneer ik weer in Nederland ben en een winkel instap: chagrijnig personeel dat me amper opmerkt, begraven in hun telefoon. Als ik dan mag kiezen, heb ik toch liever dat iemand me ongemeend vraagt how I’m doing, of zegt dat ik zo’n awesome sweater aan heb of mijn tattoos oh my god, so amazing vindt.

In sportscholen zie je dat verschil nog sterker. De ego-houding van leden: meerdere apparaten tegelijk bezet, druipend van het zweet een toestel achterlaten. Ongehoord daar. 
Daar maakt iedereen zijn apparaat schoon met militaire discipline. Doe je dat niet, word je erop aangesproken.

Afgelopen zomer was ik met twee Amerikaanse vrienden in Parijs. We bezochten de catacomben — ondergrondse beenderkamers. Een jongetje voor ons wilde een schedel aanraken, toen mijn vriend James hem resoluut bij zijn schouder greep: “NO! Don’t touch that!” 
Iedereen schrok zich rot. Maar hij had gewoon gelijk: de instructie bij aanvang was duidelijk geweest — het aanraken van de botten wordt als zeer respectloos beschouwd. 

Er zijn genoeg dingen die ik niet per se vanuit de VS hierheen wil halen, maar hun sociale omgangsvormen mogen we gerust importeren. 

Dat bellen op luidspreker in openbare ruimtes? Ik zie het daar zóveel minder dan hier in Nederland. En het maakt je echt geen slecht mens wanneer je dit doet, maar realiseer je wel hoe je overkomt. 

Dit soort acties geven het signaal af dat je ongeïnteresseerd bent in je omgeving en schijt hebt aan de mensen om je heen. Maar is dat echt wie je bent, en wat je wilt uitstralen? 
Praat jij in de stiltecoupé, gooi je afval op straat, laat je rommel achter in de bioscoop of leg je je gewichten niet terug in de sportschool? Door dit soort – misschien onbewuste – acties schrijven mensen je direct af, want het komt gewoon best asociaal over.

🌟Hoe anderen zich gedragen ligt buiten jouw controle. Maar jouw houding niet. En die openbaart zich juist in de kleine dingen. 
Dus laten we iets meer respect tonen voor elkaar, en elkaar ook weer durven aanspreken — vriendelijk, maar eerlijk. Daar wordt de wereld écht een stukje mooier van.

🚲 En kunnen we collectief afspreken dat alle fatbikes ritueel verbrand mogen worden? Daar heeft volgens mij nog nooit een sympathiek, beleefd mens op gezeten. 

Ferry.